Yr honedig ffim fer, gan Dwlwen, i fod...

Reit, ar ol mynychu hwn achau 'n ol, wy nawr yn cael y cyfle i sgwennu triniaeth ar gyfer Ffilm fer. Does dim brys, ond wy'n eitha aflonydd ynglyn a'r peth gan mod i methu 'neud y penderfyniadau sylfaenol sy angen eu gwneud i strwythuro fy stori (mae gen i daflen waith hyfryd gan Opus yn rhywle sy'n gosod y cwestiynnau holl-bwysig - nai bostio fory.)
Felly wedi creu rhyw sgerbwd o sefyllfa, rwy angen penderfynnu am bwy rwy'n son - mae gen i 3 cymeriad ac un safbwynt hyd yn hyn, ond sai'n meddwl fod gen i'r amynedd na'r gallu i ddatod dryswch y llais sy'n siarad isod. Dechrau meddwl mai'r corff yn y gwely bydd fy mhrif gymeriad felly am mai dyna'r unig un sydd â nod pendant - mae e mo'yn y ferch... Argh, shgwlwch a 'newch chi weld cynlleiad sda fi!

Breuddwyd arall oedd hi - yn cuddio dan gynfas glud. Golau’r haul ar wely gwyn, yn goleuo dy gorff di wrth fy ymyl – dy gefn wedi troi. Allai gofio’r cyffro cyn i ti ddeffro; mil ar fil o eiriau’n gwthio fel gwaed o gysgod calon i gefn fy ngwddf. Ond rwy’n cadw’n dawel i wrando ar donnau ysgafn dy anal. Yna’r tawelu, a’r cyfan yn toddi tu ol curiad didrugaredd y glaw ar fore newydd.

Syched sy’n fy neffro. Mae’n fore arall, a breuddwyd arall oedd hi. Gwely arall yw hon.

Mae’n rhaid i mi symud, torri’r syched, felly rwy’n dringo dros y corff sy’n dal i anadlu’n bwyllog wrth fy ymyl a’n gadael ei ystafell gan wisgo crys 't' oedd ar lawr. Agor y drws, a’i gau tu ol i mi gan anadlu’n ddwfn.

Camu dros bentwr cwsg dan sach gysgu a gwenu’n druenus wrth feddwl bydd rhywun mor ddryslyd ag oeddwn i’n deffro. Ac mewn eiliad, mae’r cyfan yn newid - mae’n deffro, yn troi a’n agor ei lygaid. Ei olwg yn gwibio o’ngwyneb, i’m dillad, at ddrws yr ystafell gau.

Yr un eiliad rwyt ti’n ochneidio a’n syllu atai, fel ergyd caled, yna, heb ddweud dim, rwyt ti’n troi dy gefn eto, ond nid breuddwyd yw hi nawr.

Y drych ar wal yw’r unig dyst i’r dagrau tawel beraist ti.

Ffaff ffaff ffaff